Hamd Allaha salat ve selam Rasulü'ne olsun...

28 Şubat postmodern darbesi ile de yüzleşme başladı. Bu hesaplaşma, son birkaç yıldır gerçekleşen intikam silsilesinin bir parçası oldu. Yalnız dikkat çeken nokta, filmin hep aynı olduğudur. Değişen sadece filmin mevcut konjonktüre, zamana uydurulması idi. Dün katı suratlı, toplum azmanı, hümanizme dahi bir beden büyük gelen insanlar bu filmin başrolünde iken, şimdi ise toplum motiflerini kullanan, güleç, dini hümanizm, muharref şeriatlarla harmanlayıp tahrif eden, yumuşak güç kullanan insanlar sahnede.

Peki Müslümanlar için ne değişti? Hiç... Vurulan kırbacın kalitesinden başka değişen bir şey var mı?

19 Nisan tarihinde bayiden bir gazete aldım. Alır almaz dikkatimi bir şey çekti. İlk sayfada, 28 Şubat mağdurlarını ele alıp, odönem yaşadıkları anlatılıyordu. Gayet sıradan diyecekken, iki kişiyi ele almıştı gazete. İki bayan... Birisi 'kocam ordudan başörtümden ötürü atılmasın diye ondan boşandım' diyordu. Aslında mesele burası değildi. Bir alttaki kişi ise şunları söylemiş: 'Gece kapımızı kırıp, içeri girerler diye üstüm giyinik bir vaziyette uyurdum.'

Bu olay tanıdık gelmedi mi bizlere? Dün ile hesaplaşan zihniyet, bugün farklı bir portre çiziyor mu? Dün ile 'Darbeciler! Kan emiciler! Hesaplaşacağız! Silivri'ye, Hasdala göndereceğiz!" diyerek hesaplaşanlar, bugün kendileri gece vakti kapıları çığlık çığlığa tekmeleyip, mahrem düşmanlığı yapıp, Müslümanlara aynı acıları tattırmıyorlar mı?

Oyuncular değişir fakat küfrün zihniyeti asla değişmez. Çark dönmeye devam ediyor...

Bir sonraki sayıda görüşmek duası ile...