Beyhaki eş-Şuab-ul iman da Bilal ibn Said'den şu sözü aktarır. Kabir her gün seslenir: Ben gurbet, yalnızlık, kurtçuk eviyim. Ben Cehennem çukurlarından bir çukurum, ya da Cennet bahçelerinden bir bahçeyim. Mü'min mezarına konulduğunda yeryüzü onun altından konuşur ve Sen üzerimde yürürken seni seviyordum, peki ya içime girip de yakınlaştığımda! Ne yapacağım göreceksin der. Göz alabildiğince genişler. Kafir konulduğunda Vallahi sen üzerimde yürüyorken sana buğz ediyordum, öyleyse yakınlaştığımda ne yapacağımı göreceksin! Onu öyle bir sarar ki kaburgaları dağılır.