Âdem Peygamber'den cas) günümüze kadar gelen kadim bir mücadelenin içindeyiz. Âdem ile İblis arasındaki kavga, Âdem'in mutlak zaferi ve İblis'in hezimetiyle neticelendi. Allah'a «co kul olanlar kazandı. Batıla boyun eğenlerin payınaysa zillet düştü. Düşmeye de devam edecek.

Her çağda farklı versiyonlarıyla tebellür eden bu mücadele, asrımızda da en çetin suretiyle devam etmektedir. Ancak bu mücadelenin şartları her iki taraf için de farklıdır. Bir taraf, tuzakları “zayıf” olan şeytana uymuşken diğer taraf, “nücceti kavi” hakkın, El-Hak olan Allah'ın tarafındadır.

Geçtiğimiz ay, şeytanın avanesi olan Batı'nın çirkin yüzüne bir kez daha şahit oldu dünya. Bir anlam arayışı içerisinde olan insanını kapitalizm, bireyselcilik, hız ve haz ile doyuma ulaştıramayan Batı dünyası histerik bir tutum içine girdi. Emelleri, aradıkları anlamı İslam'da bulan, Hakka yönelmesi muhtemel Batı insanını İslam'dan uzaklaştırmak ve nefret ettirmekti. Bu anlamda Resül-i Ekrem'e «sav hakarete varacak yayınlara ses çıkarmadı, hatta ileri giderek özgür düşünce ilkesiyle (!) destekledi.

Demokrasi ve özgürlük havariliği yapan Batı dünyası, mesele âlemlere rahmet Resülullah «sav ve bu itikadı yaşamak olduğunda fikir hürriyeti ilkesini görmezden geldi. Çünkü mesele İslam'dı. Mesele İslam'a olan düşmanlıklarıydı.

Bu ahvalde biz muvahhidlerin ise “Resül'e ve İslam dinine hakaret edenlerin yenilip cehenneme sürüleceklerini” zihnimize kazımamız gerekmektedir.

O hâlde tüm imanımız ve yakinimizle diyelim ki: Allah ve Resül'ü kazanacak. Fransa kaybedecek. Allah ve Resül'ü kazanacak. Batı kaybedecek. Allah ve Resül'ü kazanacak ve cümle batıl kaybedecektir.