Selamun Aleykum ve Rahmetullah,

İmanı kalpte tutmanın, kor ateşi elde tutmaktan daha zor olduğu bir devirde arayış içinde insanoğlu. Hakikat yoluna sımsıkı sarılıp sapmamızı engelleyecek salih ameller arıyor her birimiz. Samimiyetle Allah'a «co yönelenlerimiz hidayetle şereflenirken arayış usulünde sünnete riayet etmeyip sapanlar da oluyor ne yazık ki. Hidayete ermek de yetmiyor cennete kavuşmak için. Bize bahşedilen bu değerli nimeti kaybetmeyip ayaklarımızın sabit kalabilmesi için çabalıyoruz durmadan. Hak yolunda öncüler ediniyoruz öncelikle. Kardeşlik bağları kurup Müslimlerle kalplerimiz kaynaştıkça ayaklarımızın sabit kalmasını umuyoruz. Tüm bunlar çok güzelken daima teyakkuz hâlinde olmamız gereken bizleri bir tehlike karşılıyor aniden: aşırılık. Öyle bir noktaya geliniyor ki bir kaynağa başvurmamız gerektiği ihtilaf ânlarında vahiy ve sünnete değil, takvalı ve salih bir âlim de olsa hiçbir zaman vahiy alamayacak olan insanoğlunun sözlerini önceleme gafletine düşebiliyoruz.

İbni Mesud'un «ra tabi olunacaksa eğer dirilerden ziyade Müslimler olarak can verenlere tabi olunması nasihatini can kulağıyla dinlerken sahabe dışında aklımızda beliren isimler, yakın zamanda yaşamış bir kaç âlimden oluşuyor. Bu âlimlerden biri de hiç kuşkusuz İbni Teymiyye «h). Sadece yaşadığı asırda faydalı olmakla kalmayıp günümüzde de yol gösteren eserler bıraktı bizlere. Allah çco ondan razı olsun. Ancak şu anda öyle bir konuma getirildi ki yaşananlara şahit olsa en başta kendisinin eleştireceği bir algı oluştu. İnsanların, vahiy ve sünneti ihtilaf ânlarında başvurulan ilk kaynak olmaktan çıkarıp kendi eserlerine yöneldiklerini görse tüm eserlerini yakıp yok edeceği muhakkak.

Halis Hocamız'ın, “İhtilaflı konularda vahye mi, İoni Teymiyye'ye mi dönelim?” isimli makalesiyle taassubun karanlık yüzünü görüp İbni Teymiyye de rh) olsa mutlak ve en değerli kaynağın Kur'ân ve sünnet olduğunu hatırlayacağız inşallah.

Zaferi hak eden İslam'dır, bu yolda çaba gösteren tüm kullar sadece birer vesiledir.

Selametle.